Projectmanager Hannah zat totaal niet op haar plek
"Ik ben Barbapappa"
Wie
Hannah van Meurs, 30 jaar.
Werk
Projectconsultant in de fysieke leefomgeving.
Coachvraag
“Wat wil ik in mijn werk, wat vind ik leuk en waar krijg ik energie van?”
De aanleiding: Corona onthult een verborgen waarheid
“Het was in de piek van de eerste golf, in juni 2020. Ik werkte als projectmanager bij Schiphol. Door corona stopte mijn opdracht, en kwam ik bij mijn projectmanagementbureau op de bank terecht.
Al snel kreeg ik een nieuwe opdracht aangeboden op een gerenommeerde plek. Leuk, zou je denken. Maar op dat moment voelde ik mijn lichaam verstijven en hield ik letterlijk mijn adem in. Alles in mijn lijf zei: “Wil ik dit wel?” En ik brak. Ik kon er niet meer omheen, want er was door corona geen afleiding meer. Geen sociaal leven, veel thuis werken: ik werd echt gedwongen om stil te staan bij mijn gevoel.
Jarenlang had ik dat gevoel weggestopt als ik me weer ’s afvroeg of mijn werk wel lekker bij me paste. Als afgestudeerd antropoloog was ik via een traineeship in mijn baan terecht gekomen als projectmanager in de fysieke leefomgeving. Twee totaal verschillende werelden natuurlijk, al was mijn master wel gericht op verandermanagement en de menselijke dynamiek in organisaties.
Mijn onderbuikgevoel vertelde me toen al: “Past dit wel?” Maar mijn hoofd zei: “Probeer het, al is het alleen maar om erachter te komen wat dan wél bij je past.”
En nu was het ineens klaar. Ik dacht: “Ik geef al zolang zoveel meer energie dan ik ervoor terugkrijg. Ik twijfel al zo lang en kom maar niet verder. NU is het tijd om externe hulp zoeken.”
De intake: Pestverleden woekert voort
“Ontzettend spannend vond ik de intake, want ik heb liever niet dat de spotlight op mij staat. Op mijn negende kreeg ik een groeispurt, waardoor ik opviel door mijn lengte en erom werd gepest. Dit pestverleden bleek tijdens het eerste gesprek nog steeds een thema te zijn in mijn leven. Het gevoel van op een negatieve manier in het middelpunt staan, in dit geval door collega’s die vaak verbaasd reageerden op mijn afwijkende studie-achtergrond. Hierdoor voelde ik in het begin best een kloof met mijn collega’s.
In de intake kwam ik erachter dat ik het mezelf heb aangeleerd om in dit soort situaties waarin ik opval, sociaal gewenst gedrag te gaan vertonen. In mijn werk betekende dat dat ik alles deed waarvoor ik gevraagd werd. Een klus voor het meerjarenonderhoudsprogramma kademuren? Kom maar op. Een project over het vervangen van noodaggregaten? Geen probleem. Maar sorry, ik heb helemaal níks met kademuren of noodaggregaten!
Tegen mezelf zei ik dan: probeer het maar, want je leert vast iets. Pas nu kan ik plaatsen dat ik al die klussen op mijn werk deed om niet op te vallen. Omdat het van me verwacht werd. Ik leerde er ontzettend veel van, maar voelde diep vanbinnen dat ik niet helemaal op mijn plek was.”
Marco over de intake: Wie zit er achter het stuur?
“Toen Hannah binnenkwam zag ik: daar stáát iemand. Met haar lengte en energie is ze aanwezig. En ik merkte ook op dat ze zich wat inhield, kleiner maakte. Al snel in het gesprek leek het erop dat ze niet gewend is actief keuzes te maken.
Ik vroeg haar: “Komt dat vaker terug in je leven en waar herken je dat in?” Toen kwamen we uit op haar groeispurt, het pestverleden, en dat ‘aanpassen’ haar aangeleerde copingmechanisme is.
Ik ben gaan werken met ‘Ik en de Ikken’ uit Voice Dialogue. Ik legde het haar uit: Toen je 9 jaar was, heb je gemerkt dat het goed was om niet op te vallen zodat je niet gepest werd. Nu je 30 bent, voel en merk je steeds meer dat aanpassen niet meer fijn is, omdat je vaak iets anders wilt. Je hebt als het ware 2 persoonlijkheden die conflicterende belangen hebben. Dat wringt, en dat is wat je merkt.
Tijdens de intake heeft Hannah hier zicht op gekregen, en hebben we verkend dat ze hier dus anders mee om mag gaan. De vrouw van 30 mag ruimte krijgen om verlangens te onderzoeken en uit te spreken waar ze behoefte aan heeft. Maar elke keer als ze dat doet, vindt dat meisje van 9 daar van alles van. Nou, ga dan het gesprek maar aan. En al snel blijkt dan dat naast de 2 persoonlijkheden er zo nog 10 zijn: de perfectionist, de weldoener, de performer, maar ook de ‘ik spreek me nu even niet uit’, de ‘scenariodenker’, et cetera.
Tijdens de intake oefenden we hier al mee. Ik vroeg haar steeds: “Wie zit er nu achter het stuur in deze handeling of dit deel van het gesprek? En is dat wat je wil?” De sessies erna zijn we hier verder mee aan de slag gegaan: oefenen, reflecteren, en zo ruimte creëren voor de behoeften, gevoelens en verlangens van de 30-jarige Hannah. Zo leerde ze alle ikken die ze bij zich heeft beter kennen en in te zetten.
Zónder de kwaliteiten van de 9-jarige Hannah te verliezen. Want een scherp afgestelde antenne hebben voor mensen, belangen en wat er gebeurt in organisaties, is een grote kwaliteit die ze inzet in haar werk.”
Het coachtraject: Geen standaardriedeltje
“De aanleiding om met Marco te praten was dat ik niet wist wat ik wilde in mijn werk. Maar al snel werd de coachvraag breder: Wie ben ik als Hannah? Wat wil ik als persoon? Waarom sta ik mezelf niet toe te voelen wat ik wil, en onderneem ik geen actie bij het verlangen dat ik heb?
Ik heb 7 sessies bij Marco gehad. Het mooie aan het traject vond ik dat Marco geen standaardriedeltje heeft dat hij afdraait. Elke keer ging hij open het gesprek in. Hierdoor voelde ik alle ruimte om alle kanten op te gaan waar het nodig was, en hoefde ik voor mijn gevoel niet in een stramien te passen.
Hij pakte on the spot allerlei oefeningen en modellen erbij. Dan zei hij: “Kom, we gaan wat doen.” Bijvoorbeeld een rollenspel waarbij hij de ouder-kindrelatie tussen mij en mijn ouders onder de loep nam, naar aanleiding van een verhaal dat ik vertelde: Bij mijn ouders aan de keukentafel vertelde ik dat ik vast zat in mijn werk, niet wist wat ik wilde en misschien wel in de gehandicaptenzorg wilde werken, of desnoods in een zeehondencrèche. Gewoon een beetje vrij brainstormen. Maar mijn ouders wuifden het allemaal weg. Waarop ik dacht: “Ik hou mijn mond wel weer, laat maar.” Zoals ik gewend ben om te doen.
Marco vroeg me: “Hoe zou je dan wél aangesproken willen worden door je ouders?” Heel verhelderend om dat te onderzoeken. En te voelen dat ik dus óók kan zeggen: “Hé pap en mam, ik zou het fijn vinden dat wanneer ik dit en dit vertel, dat jullie juist positief met me meedenken.” Ik leerde in dit soort oefeningen om mijn eigen aandeel te zien in een situatie waar ik achteraf niet blij mee was. Wel heftig hoor!
Wat ik ontzettend waardeerde aan Marco was dat hij zo’n opdracht uitlegt aan de hand van een theorie in combinatie met soms een eigen persoonlijke ervaring. Heel open. Daardoor voelde ik me op mijn gemak om te praten over mijn eigen situatie.”
SIMA motivatieanalyse
“Tja, en dan de vraag: wat wil ik, en wat past bij me. Hiervoor deden we de SIMA-motivatie-analyse. Echt heel verhelderend. Ik ontdekte wat me van binnenuit motiveert, en ook wat níét bij me past. Neem nou invloed uitoefenen. Dat doe ik graag. Maar dan wel het liefst door suggesties te doen als onderdeel van een team. Niet door als leider de knoop door te hakken. Terwijl dat is wat ik de hele dag doe als projectleider. Nou, dat past dus niet lekker. Verder blijkt mijn intrinsieke motivatie “Iets voor een ander doen”. Maar kijk ik dan naar de inhoud van mijn projecten, dan mis ik de maatschappelijk toegevoegde waarde. Hier ga ik iets mee doen.”
Marco over zijn aanpak: Hannah laten voelen wat ze wil
“Bij al mijn coachees gebruik ik een hele set aan instrumenten uit de gereedschapskist die ik altijd in mijn hoofd heb zitten. Bij Hannah focuste ik vooral op 3 technieken.”
1: Transactionele analyse
“Het was voor Hannah belangrijk om te weten waar haar aangepaste gedrag door veroorzaakt werd, en te voelen dat ze invloed kon uitoefenen op allerlei situaties. Daarom werkte ik bij Hannah met de transactionele analyse. Hierin zijn grofweg 5 rollen te onderscheiden: de kritische ouder oproept tot het in actie komen van het aangepaste kind. De voedende ouder doet dat met het vrije kind. Die laatste vormt de ingang naar de volwassen rol.
Hannah is letterlijk op al deze 5 posities gaan staan, heeft geoefend met de rollen, gemerkt wat het met haar deed, en ontdekte hoe ze invloed heeft op de rol die ze kiest. Deze mentale opdracht leidde tot een fysieke ervaring. Ze ontdekte en voelde haar eigen invloed, waardoor ze het gedrag van haar omgeving ook kan beïnvloeden.
Het gevoel “Ik mag de rol van het vrije kind pakken en uiting geven aan wat ik wil”, bleek een breekpunt om te voelen: wat wil ik nou in mijn werk. Het roestige scharnier van het deurtje naar haar hart werd als het ware weer soepel gemaakt.”
2: SIMA Motivatie-analyse
“SIMA kijkt naar activiteiten uit het verleden die je plezier en succes opleverden, om er zo achter te komen wat je motiveert en waar je energie van krijgt. Perfect geschikt dus voor mensen die merken dat ze vastlopen, maar niet goed weten wat dan wél bij ze past. Het is een automatische schrijfopdracht in combinatie met een diepte-interview, en daar rolt een analyse en rapport uit, die we samen bespreken. Het gaf Hannah waardevolle inzichten over wat in werk en privé bij haar past.”
Lees meer over SIMA
3: Multiple braining en lichaamswerk
“Hannah was ontzettend goed in haar hoofd. Maar voelen wat ze wil en of dat bij je past, zit in je buik. Dat voelen bleek dus lastig. Daarom zijn we aan het werk gegaan met hartcoherentie. Een soort begeleide meditatie met ademhalingsoefeningen. Dan gaat de energie stromen, en voel je wat je wil en wat belangrijk is.
Klinkt zweverig? Dat is het zeker niet! Even uitleggen:
We zetten dan multiple breintechnieken in: Neurale netwerken zitten niet alleen in onze hersenen, maar ook in onze darmen en in ons hart. Recent wetenschappelijk onderzoek spreekt dan ook over 3 breinen: Hoofd, hart en buik. Elk van deze breinen heeft een eigen functie.
Je buik, daar voel je wat wel of niet bij je past, en hiermee kom je in actie. Je hart is gericht op verlangen, relaties en emoties. Je hoofd geeft betekenis en denkt na.
Lees meer over Multiple braining
Met ademhalingsoefeningen gaan die breinen beter met elkaar communiceren. Zo wordt het makkelijker om het verlangen vanuit je hart te volgen, dat in je hoofd te duiden, en daar vanuit je buikbrein iets mee te doen.
Bij Hannah zette ik het in, zodat ze kon voelen:
Wat is mijn verlangen? Voelt dit goed? Past dit bij mij? Geeft het betekenis aan mijn leven? Houdt iets me tegen? Ja? Ok, wat heb ik dan nodig om daar toch langs te kunnen? Als dat vliegwiel eenmaal op gang komt, zit je in een flow en gaat het realiseren van dingen die passen bij je kernidentiteit veel makkelijker.”
De resultaten: Doodeng, maar ik heb het wél gedaan
“Ik ben in het coachingtraject dieper gegaan dan ik had verwacht. Ik heb inzicht gekregen in wie ik ben als persoon. Ik zie nu dat ik me uit een angst om niet ok gevonden te worden, steeds als een Barbapappa aanpaste. Ik voel me daar niet langer senang bij. Dat besef is al een hele grote stap.
Ik ben van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam – en soms zelfs bewust bekwaam - gegaan. Ook heb ik geleerd te voelen wat ik wil en durf ik ernaar te handelen, al voelt het nog spannend.
Ik zit nog heel erg in het proces. Maar door allerlei inzichten kan ik al goed reflecteren op situaties en ben ik aan het testen wat er gebeurt als ik situaties anders aanpak. Dat werpt zijn vruchten af. Met mijn manager voerde ik na afloop van een positieve jaarevaluatie een gesprek over salarisverhoging. Doodeng om mijn mond open te trekken, maar ik heb het wél gedaan. En salarisverhoging gekregen.
Dit soort ervaringen doet veel met mij. Ik leer mezelf serieus te nemen, en kom voor mezelf op. En ik kan het, merk ik! Die gepeste Hannah van 10 die niet wil opvallen, en bij elk risico denkt: “Doe maar niet, Hannah”, die zit nu niet langer altijd aan het stuur. Wát een stap!”
Marco over het resultaat: “De stilgevallen machine van het verlangen weer op gang gekregen”
“In een jaar heeft Hannah het voor elkaar gekregen om de stilgevallen machine van het verlangen weer op gang te krijgen. Ze wist niet meer dat ze dat kon. Wat Hannah super heeft gedaan is inzichten omzetten in gedrag. Gewoon gaan oefenen in privé en werk met aangeven wat ze wel en niet wilde, en merken dat daar ruimte voor was. Motivatie en verantwoordelijkheidsgevoel waren beide aanwezig. Dat is wel een voorwaarde om zo’n traject aan te gaan.”
Marco’s tip aan andere professionals die net als Hannah bijzonder goed zijn in het aanpassen aan de omgeving
“Pesten of andere nare ervaringen, dat levert vaak een heel hardnekkig patroon op van aanpassen, wegduiken, jezelf niet uitspreken en voortdurend angstig zijn voor afwijzing. In een coachtraject leer je weer ruimte innemen voor wat voor jou belangrijk is. Bijvoorbeeld minder rotklussen doen in een groep (want wordt het écht van je verwacht? Of denk je dat alleen maar? En al verwacht iedereen dat inderdaad van jou: wat wil je zelf eigenlijk? Mag die ruimte er zijn?). Of jezelf toestaan op zaterdagochtend te sporten (want vindt je partner dat écht zo vervelend? Of kun je daar prima afspraken over maken, bijvoorbeeld dat je een beetje op tijd begint, en op tijd terug bent voor de gezinsbrunch?)
Je kunt meer dan je denkt."
In een vrijblijvend kennismakingsgesprek proef je alvast hoe het is om door mij gecoacht te worden en zet je meteen de eerste stap op weg naar opkomen voor jouw belang.
Bekijk eerst mijn uurtarieven.
Deel deze pagina:
